Reijmerstok

Details

Hits: 1213

Naar Reymerstok.

De weg, die daarheen leidt is gemakkelijk te vinden. Volgen wij slechts den Rijksweg in de richting naar Maastricht tot dicht bij het bosch, dan vinden we links een wegwijzer, die ons de richting van genoemde plaats aangeeft. Het pad, dat wij volgen is aan beide zijden begrensd door eikebosschen; hier toovert de natuur als 't ware met hare planten en struiken alle kleuren en schakeeringen. Treden

wij het bosch binnen dan zullen wij het gezang der nachtegaals en vele andere zangvogels hooren. Ook vinden wij hier de kleine boschbes , frambozenstruiken, het prachtige maar zeer vergiftige vingerhoedskruid, het duizendguldenkruid en ontelbare andere soorten planten, te veel om op te noemen.

Zetten wij nu onzen weg voort, dan verandert rechts het landschap. Grint- en zandhoogten belemmeren 't uitzicht, maar ook hier is voor den liefhebber iets merkwaardigs te vinden, Kort bij den weg, achter een kleinen heuvel verscholen, vinden wij een reusachtigen steenklomp, wiens gewicht niet nauwkeurig te schatten is, wijl hij nog gedeeltelijk in den grond zit. Men beweert ± 14.000 K. Gr. Waarschijnlijk is deze rotsblok, wiens boven vlakte minstens 15 M² groot is, in voorhistorische tijden, met het gletscherijs uit 't zuiden aangevoerd. *1) Een veel grooteren steenklomp heeft men gevonden bij 't grintbreken , maar hij was te diep gelegen.

Tusschen deze diluviale gronden vindt men allerlei kleinere versteeningen als ammonieten, bellemnieten en andere.

Wij zijn nu langzamerhand de eerste huizen van het dorp Reymerstok genaderd, dat uit ééne lange

straat bestaat. Ongeveer in de helft, heeft men links de kapel. Een honderd schreden verder verdeelt zich de weg. Een zijtak gaat langs de nieuwe school en komt uit op den provincialen weg van Aubel-De Hut. Hier ontwaren we op eene hoogte een soort “Eifeltoren” in miniatuur; wij bedoelen het station der rijksdriehoeksmeting. Van 't plat, dat zich boven op den toren bevindt, heeft men een schoon gezicht over het landschap. Uren ver kan men in 't rond zien. Men beweert zelfs, dat men bij helder weer de torens van Tongeren kan ontdekken. Gaat men nu langs bovengenoemd punt in de richting van 't Noorden den provincialen weg na, tot waar hij uitloopt op den Rijksweg.Alcen­ Maast1'icht, dan voert ons dezen laatste weg langs het gehucht de Hut en het Ozenbosch naar ons uitgangspunt Gulpen terug.

*1) Het landvolk zal u schertsend vertellen, dat de Franschen hem op hun doortocht hier hebben laten liggen.